Faktoring
- Faktoring – obejmuje kupowanie wierzytelności, gwarantowanie wypłacalności kontrahenta faktoranta, inkaso należności w terminie płatności oraz wystawianie faktorantom rachunków, prowadzenie ich ksiąg handlowych, finansowanie poprzez udzielanie zaliczek przed terminem płatności należności albo pożyczek zabezpieczonych zastawem na towarach.
- Umowa faktoringowa jest umową o charakterze ciągłym, zawartą pomiędzy instytucją faktoringową i dostawcą towarów lub usług, w ramach której instytucja faktoringowa wykonuje następujące czynności:
- kupuje wierzytelności od dostawcy płacąc za nie gotówką;
- prowadzi księgowość przyjętych wierzytelności;
- inkasuje należności;
- bierze na siebie ryzyko wypłacalności dłużników;
- Podmioty transakcji faktoringowych:
- Faktoring wierzytelnościowy – gdzie Faktorem jest bank lub firma faktoringowa, Faktorantem sprzedawca czyli wierzyciel, a Dłużnikiem Faktoringowym jest kontrahent faktoranta, czyli nabywca.
- Faktoring zobowiązaniowy – gdzie Faktorem jest bank lub firma faktoringowa, Faktorantem nabywca czyli dłużnik, a Dostawcą Faktoranta dotychczasowi wierzyciele.
- Faktoring mieszany – najczęściej występujący w modelu restrukturyzacji, gdzie Faktorem jest firma najczęściej faktoringowa, Faktorantem jest przedsiębiorca, który sprzedaje i kupuje na kredyt – wierzyciel i dłużnik z tytułu różnych transakcji. Dłużnicy faktoranta (przedsiębiorcy, którzy kupują od faktoranta z kredytem kupieckim) a Dostawca Faktoranta (przedsiębiorcy, którzy sprzedają faktorantowi na kredyt).
- Rodzaje faktoringu:
- Faktoring pełny – polega na tym, że faktor czyli podmiot, na który przelewana jest wierzytelność, nie będzie miał możliwości dochodzenia płatności od zbywcy wierzytelności, czyli przedsiębiorstwa, która na niego tę wierzytelność przelało, jeśli dłużnik nawet nie zapłaci.
- Faktoring niepełny – polega na tym, że ryzyko wypłacalności dłużnika nawet po zawarciu umowy faktoringowej i przelaniu wierzytelności na faktora, dalej obciąża przedsiębiorcę. Jeżeli dłużnik nie zapłaci, to instytucja faktoringowa ma prawo domagać się zapłaty od zbywcy wierzytelności, czyli przedsiębiorcy.
- Faktoring mieszany – polega na tym, ze część ryzyka wypłacalności dłużnika obciąża faktoranta, czyli przedsiębiorcę, a część ryzyka bierze na siebie instytucja faktoringowa. Zwykle faktor odpowiada za wypłacalność dłużnika do wysokości zaliczkowanej części wierzytelności.
- Forfaiting – jeżeli forfaitysta zachowuje ryzyko wierzytelności, a jednocześnie nie traci nad nią kontroli, to wierzytelność pozostaje w jego księgach i tego rodzaju transakcja jest źródłem finansowania dłużnego średnio i długoterminowego. Jeśli przedmiotem forfaitingu są wierzytelności średnioterminowe z okresem płatności od 1/2 roku do 1 roku, a wierzytelności te są nadal ewidencjonowane w księgach forfaitysty, to uznać je można za krótkoterminowe źródło finansowania dłużnego. Jeśli przedmiotem są wierzytelności powyżej 1 roku i są nadal ewidencjonowane w księgach rachunkowych forfiaitysty, to transakcje takie są zaliczane długoterminowych źródeł finansowania dłużnego. Jednak zdecydowana większość transakcji skutkuje usunięciem wierzytelności z ksiąg rachunkowych forfaitysty i przeniesieniem ich do ksiąg rachunkowych forfaitera. Wówczas forfaiting jest surogatem finansownia.